Z uwagi na zbliżający się Festiwal "dokumentART" oraz towarzyszącą mu retrospektywę filmów Kazimierza Karabasza, warto zaprezentować wydany przez Polskie Wydawnictwo Audiowizualne zbiór filmów dokumentalnych "Czarna seria".

Czy oby na pewno dokument powinien być twórczą interpretacją rzeczywistości, jak dzieje się to w filmach Karabasza, Hoffmana? Inscenizacje, starannie zbudowana i komentująca narracja, brak indywidualizmu objawiający się w zbiorowej podmiotowości - wszystkie te elementy narzucają zapatrzonemu w ekran widzowi sposób odczytywania, ubranego w obiektywną pelerynę, subiektywnego świata. Być może patrząc na te filmy z perspektywy półwiecza wydaje się to sztuczne i karykaturalne. Należy jednak pamiętać, iż były to filmy stojące w opozycji do propagandy lat 50-tych, rehabilitujące pojęcie filmu dokumentalnego. Młodzi twórcy wierzyli, że ukazywany przez nich obraz, ukazujący społeczne problemy, tematy zwykle przemilczane, zmienią coś w ludziach i ich świadomości.

To nie jest cykl filmów do popołudniowej herbatki. To dawka zamiatanego pod dywan świata warta obejrzenia i zastanowienia.

+ dodaj nowy

×

Napisz komentarz

podpis: