Premiera nowego albumu Łony i Webbera odbyła się 30 września w Warszawie. Ja miałem okazję przesłuchać materiał z tej płyty już dwa tygodnie wcześniej. Jeżeli jednak ktoś myśli, że było łatwo - jest w błędzie.

Utwory z nowej płyty znajdowały się pod ścisłym nadzorem. Porwany przez Zielińskiego jego samochodem, wywieziony do oddalonego od centrum domu, zostałem posadzony na sofie w salonie. A co na mnie tam czekało? Herba, słuchawki i krążek - niepozorna płyta z napisem "TRISTAN I IZOLDA", który miał za zadanie zmylić potencjalnych złodziei lub natrętnych dziennikarzy muzycznych przed odkryciem najnowszych nagrań artysty. I tak z herbą w dłoni, laptopem na kolanach i słuchawkami na uszach przystąpiłem do pracy.

Już nie czwarty, a jeszcze nie piąty? "4 i pół" to kolejny studyjny album Łony, który otwiera utwór zatytułowany... Ł.O.N.A. Kawałek ten niespiesznie zabiera nas w muzyczną podróż naszpikowaną ciężkimi i mięsistymi bitami, których nie brakuje na całym albumie. Webber sprawnie wplata w piosenki sample, które wydawałoby się, nie pasują do rapu. Przyjemny sampelek w klimatach klezmerskich pojawia się w utworze otwierającym płytę. Z kolei w "Szkoda Zachodu" słyszymy sample rodem z gier na Atari.

"4 i pół" to album uderzający realizmem. Na płycie miejscami bywa komicznie, czasami ironicznie, ale przede wszystkim ciąży ku ziemi. Jest też lokalnie. Łona w tekstach mierzy się z bliskimi nam realiami: brakiem dialogu i zrozumienia między jednostkami i grupami prezentującymi zgoła odmienne poglądy.
To, co jest ważne to "tu i teraz". Nie ma planów tak odległych, jak chociażby wizja 2050. Nasze miejsce jest tutaj, nie w projektach tych, na których decyzje wpływu nie mamy. Podobnie - nasz czas jest teraz, nie w czasie przez nich aranżowanym.
Ulice, zakłady pracy, budynki poczty... Łona bez żenady i skrępowania mówi o tym, co nas uwiera: staruszki tłoczące się w kolejkach, niedzielni kierowcy, "przyjaciele" z portali społecznościowych, nieinteresujące się mieszkańcami władze oraz wszechogarniający bałagan.
Łona jest wnikliwym obserwatorem tego, co dookoła nas i tego, co w nas. Jak to z warstwą tekstową u Łony bywa - mocno chwyta.

Co jeszcze na albumie?
Wstawki z klasyki polskich filmów, które wszyscy lubimy, sepleniący rap Rymka w utworze "10" oraz akcenty, które znamy z wcześniejszych płyt Łony. Poza tym, ciekawy i bystry rap oraz dobrze zbudowane i przestrzenne melodie.
Na koniec, po tym jednym odsłuchaniu, zaryzykuję takie oto stwierdzenie: nowy krążek Łony posiada momentami kawiarniany czar, a żywe instrumenty dopełniają całość w sposób idealny.

dystr. Dobrzewiesz

+ dodaj nowy

×

Napisz komentarz

podpis: