"Niewidzialne potwory" długo czekały na polskie tłumaczenie, a szkoda ponieważ jest to zdecydowanie jedna z najciekawszych pozycji autora "Opętanych" i "Podziemnego kręgu".

Gatunkowo nieokreślona, niby klasyczna powieść drogi, jednak liczne odwołania do przeszłości, przeskoki czasowo-przestrzenne nadają jej formę papierowego teledysku kręconego w energicznym tempie lub szalonego pokazu mody w błysku fleszy.
Żadna z postaci nie jest do końca prawdziwa i jednoznaczna - eks modelka bez twarzy, transseksualna księżna Brandy Aleksander oraz faszerowany hormonami uwodzicielski Alfa Romeo. Każde z nich nosi swoją historię, prawdę i pragnienia - żadne nie potrafi odnaleźć się w teraźniejszości, we własnym ciele, w konwencjach. Osobliwy trójkąt przemierza Amerykę wynajętym lincolnem odurzając się prochami, okrywając ekskluzywnymi ubraniami, dialogi a właściwie monologi wygłaszane przez bohaterów brzmią jak wyjęte z poradników. Droga, którą obrali zmierza jednak donikąd.

Palahniuk stworzył zgrabny pamflet na konsumpcjonizm i pochwalę alienującego piękna. W perwersyjny sposób obśmiewa karykaturalny świat, w którym najważniejszymi atrybutami są skalpel i konturówka, jakby chciał powtórzyć za jednym ze swoich bohaterów pytanie: Kiedy przyszłość przestała być obietnicą, a stała się zagrożeniem?

wyd. Niebieska studnia

+ dodaj nowy

×

Napisz komentarz

podpis: